Mees is een bijna 3 jaar oude, gecastreerde Thrianta konijn. Zijn hobby’s: tegen je aanliggen, je wassen en dan ineens op een stoel springen waar hij niet op mag. Dit alles doet hij ‘meesterlijk’ met binkies en bunny-flops.

Mees is ook een konijn met een beetje pech. Zo kwam hij uit het nest met een worminfectie (die nog een keer terugkwam na castratie), kreeg hij voor zijn eerste jaar een blaasontsteking (waarvoor hij aan de antibiotica moest) en vlak na zijn eerste verjaardag gleed hij, tijdens rennen op een gladde vloer, de bocht uit om keihard tegen een muur te knallen. Gevolg: gescheurde kniebanden en een kapotte meniscus.

Dit ongeluk luidde zijn eerste ervaring in met Anneke (toen nog in de hoedanigheid als dierenarts). Mees kreeg pijnstillers en als advies de konijnenvariant van een paar weken met het been omhoog. Ofwel, ophokken in een kleine kooi waar hij weinig kon bewegen/belasten.

Het resultaat was er naar. Na een paar weken was de knie weer stabiel door bindweefsel dat daar gegroeid was en hij kon weer alles doen en belasten. Alle binkies die hij in die weken had opgespaard, gooide hij na vrijlating eruit. Dat hij er soms bijliep als ‘Meneer Wijdbeens’ en zijn kansen voor Jong Oranje voorbij waren, namen we voor lief. Eind goed, al goed. Hoewel…..

In de maanden na zijn ‘crash’ was hij vrolijk, at hij goed, maar werden zijn keutels kleiner en leek hij ook continu in de rui. Daarvoor gaf ik hem al 2 keer per dag Prozyme, maar dat leek niet te helpen. (Prozyme is een poeder gemaakt van ananasstelen met daarin een enzym dat het klonteren van voedsel aan opgelikte haren voorkomt. Het is oa verkrijgbaar bij Stg Konijnenbelangen).

Onderzoek naar wormen (een andere mogelijkheid dat de keutels kleiner werden) wees niets uit.

Tot tweemaal toe in een korte tijdsperiode, weigerde hij voedsel en moest hij weer ‘op gang gebracht worden’ met pijnstillers en maag-darm stimulerende middelen. Elke keer weer stress voor hem (en mij), terwijl mijn onderbuik aangaf dat er iets anders speelde. Maar wat?

In contact met de dierenartsassistente werd mij de suggestie gedaan om eens naar Anneke te gaan voor een osteopathie behandeling. Ik ken Anneke als (konijn)kundig dierenarts, dus wilde dat zeker een keer proberen.

Direct bij binnenkomst kon zij aan zijn vacht zien, dat er iets niet klopte. Al gauw bleek dat het weefsel rond de blaas en ook rond de darmen stug was, waardoor met name de darmen niet goed konden functioneren. Wat mij vooral van die keer bijgebleven is, is de rust. Niet in de stress met een (dood)ziek dier bij de dierenarts, maar Mees die gelijk ontspannen aan een andijvieblad knabbelde, terwijl Anneke haar werk deed. En….diezelfde avond nog waren de keutels groter en talrijk!

Een half jaar ging Mees zonder problemen door het leven. Daarna volgde een periode waarin de keutels wisselend een goede en een te kleine grootte hadden. Na weer twee keer een dip (buikpijn, niet eten, medicijnbatterij erin en weer in orde) en een check van tanden en kiezen, heb ik Mees zijn toestand, van blijvende kleine keutels en warrige vacht, voorgelegd aan Anneke.

We konden snel terecht en weer was één blik op zijn vacht al voldoende om te zien dat er iets niet goed was. Wat bleek: zijn goede knie was overbelast met onbalans als gevolg waardoor weefsel rond de darmen onder spanning kwam te staan en de darmen minder goed konden werken. Bedenk dat maar eens: een konijn dat niet goed keutelt vanwege een kapotte knie!

Ook deze keer was de behandeling heel relaxed; Anneke was met Mees bezig, Mees waste mijn hand en vriend-lief keek met grote ogen toe wat Mees allemaal aan rek- en strekbewegingen toeliet. Het werd ook gelijk duidelijk dat dit een terugkerend probleem zou kunnen worden, vandaar de afspraak om elk half jaar terug te komen voor (preventieve) behandeling.

De dagen na de behandeling merkte ik direct dat Mees soepeler bewoog, dat zijn vacht vrijwel direct plat ging liggen en dat het ruien stopte. Ook waren zijn keutels weer talrijk. Nu, een paar weken na de behandeling, keutelt de Meester ook weer op goede grootte en bunny-flopt hij naar hartenlust.

Moraal van het verhaal:

Darmproblemen bij konijnen kunnen uit een hoek komen van waaruit je het niet verwacht. Voor een konijn met regelmatig buikklachten is het zeker de moeite waard om een osteopathie behandeling te proberen. So wie so behandelen terwijl er geen directe nood is, heb ik als ‘baas’ als ontspannend ervaren en als ik zag hoe Mees er op reageerde, dan leek het wel of hij een soort spa-behandeling kreeg. Gelukkig konijn=gelukkige baas.

Nu nog de knop vinden dat hij niet op ‘verboden’ stoelen springt.

Anita M.